Program profilaktyczny wczesnego wykrywania wad wzroku i zeza uczniów klas II

Występowanie zaburzeń widzenia u dzieci wpływa na ich dalszy rozwój. Nieleczone wady wzroku niekorzystnie wpływają na postępy w nauce, dlatego istotne jest, aby leczenie rozpocząć jak najwcześniej.

Cele ogólne programu:

• zapobieganie rozwojowi niedowidzenia,
• poprawa funkcji narządu wzroku u dzieci poprzez wczesne wykrywanie wad refrakcji oraz zeza.

I. Zaproszenie uczestników do Programu

• Akcję informacyjną o Programie wśród rodziców/opiekunów uczniów klas II przeprowadzą koordynatorzy programu na jednym ze spotkań organizowanych z rodzicami/opiekunami przez szkołę.

II. Dzieci objęte Programem

• ok. 12 000 dzieci klas II szkół podstawowych, w każdym roku szkolnym,
• Program będzie realizowany w środowisku nauczania i wychowania lub zakładach opieki zdrowotnej, w zależności od możliwości realizatora.

III. Działania na poszczególnych etapach realizacji Programu

• Wykonanie badań w kierunku wykrywania wad refrakcji oraz zez. Wszystkie badania będą wykonywane z zachowaniem należytej staranności oraz zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej oraz zasadami etyki zawodowej.
• W tym celu konieczne jest wrażenie zgody przez rodzica/opiekuna na uczestnictwo ucznia w Programie.
• Przeprowadzenie badań diagnostycznych mające na celu wykrycie wady wzroku (nadwzroczności, krótkowzroczności, astygmatyzmu, różnowzroczności, zeza). IV. Dalsze procedury diagnostyczno lecznicze

IV. Dalsze procedury diagnostyczno lecznicze

• Po wykonanym badaniu rodzic/opiekun dziecka otrzyma zaświadczenie dokumentujące udział dziecka w programie oraz zawieracjące informację na temat wykrytej wady wzroku.
• Następnie rodzic/opiekun dziecka. u którego zostanie zdiagnozowana wada wzroku, otrzyma informację o dalszej możliwości diagnostyki/leczenia w ramach kontraktu NFZ.

Opis problemu zdrowotnego

1. Problem zdrowotny

Z szacunkowych danych wynika, że 2,3 mld ludzi na świecie ma wady wzroku. Około 500 mln osób, głównie z krajów rozwijających się, ma wady wzroku powodujące obniżenie ostrości widzenia. Zastosowanie odpowiedniej korekcji, u większości tych osób, pozwoliłoby na zapewnienie im lepszej lub pełnej ostrości wzroku.

Niedowidzenie definiowane jest jako obniżenie ostrości wzroku bez organicznej przyczyny. Głównymi przyczynami niedowidzenia są zez, różnowzroczność lub wysoka obustronna wada refrakcji oraz pozbawienie bodźców wzrokowych. Im wcześniej niedowidzenie jest rozpoznane i leczone, tym większa jest szansa uzyskania prawidłowego widzenia. Leczenie rozpoczęte po 10 roku życia rzadko przynosi zadowalające wyniki.

Do wad refrakcji zalicza się krótkowzroczność, nadwzroczność oraz niezborność (astygmatyzm). U dzieci stwierdza się także złożone wady refrakcji (jednoczesne występowanie krótkowzroczności i niezborności lub nadwzroczności i niezborności).

Nadwzroczność jest najczęstszą wadą refrakcji wśród dzieci. Powoduje ona pogorszenie ostrości widzenia do bliży. U 75% niemowląt stwierdza się tzw. nadwzroczność fizjologiczną wynikającą z małej długości gałki ocznej. Wada ta postępuje do 6 roku życia, w wieku 6 – 8 lat jest stabilna, po 8 roku życia maleje. W nadwzroczności u dzieci często dochodzi do powstania zeza, czyli zbieżnego ustawienia gałek ocznych, co jest spowodowane nieustannymi próbami pokonywania nieskorygowanej wady wzroku.

Krótkowzroczność tzw. szkolna zazwyczaj rozwija się pomiędzy 11 a 16 rokiem życia. Osoba z krótkowzrocznością widzi gorzej z daleka. W większości przypadków krótkowzroczność jest wolno postępującą wadą (krótkowzroczność mała nieprzekraczająca -4 dioptrii). W rzadkich przypadkach dochodzi do powstania krótkowzroczności wysokiej (powyżej -8 dioptrii), postępującej bardzo szybko na skutek wydłużania się gałki ocznej. Mogą jej towarzyszyć procesy zanikowe w siatkówce i naczyniówce, prowadzące do powstawania zmian degeneracyjnych.

Niezborność jest wadą spowodowaną nieregularną krzywizną rogówki. Może to powodować obniżenie ostrości widzenia z bliska i daleka. Niezborność często towarzyszy krótkowzroczności lub nadwzroczności. Różnowzroczność jest obok zeza najczęstszą przyczyną rozwoju niedowidzenia u dzieci. Do różnowzroczności prowadzi występowanie różnych wad wzroku w obu oczach lub różnicy w wielkości wady w obu oczach. W przypadku dzieci z dużymi wadami refrakcji w obu oczach może się rozwinąć niedowidzenie obustronne.

Zez jest schorzeniem narządu wzroku polegającym na nieprawidłowym ustawieniu gałek ocznych. Obraz z oka zezującego może ulec tłumieniu, co prowadzi do powstania niedowidzenia. W chorobie zezowej może dochodzić do zaburzenia widzenia obuocznego, także widzenia stereoskopowego.

Występowanie zaburzeń widzenia u dzieci wpływa na ich dalszy rozwój. Wraz z wiekiem wzrastają potrzeby wzrokowe dziecka, m.in. w związku z rozpoczęciem nauki szkolnej. Brak dobrej ostrości wzroku i widzenia stereoskopowego wpływa na postępy w nauce. Nadwzroczność oraz zaburzenia widzenia obuocznego mogą być przyczyną mniejszej aktywności oraz mniejszej efektywności czytania. Astygmatyzm powoduje problemy z utrzymaniem równowagi oraz z oceną odległości, co wpływa na obniżenie koordynacji wzrokowo-ruchowej, a w konsekwencji prowadzi do problemów z czytaniem i pisaniem. Dziecko z chorobą zezową z powodu braku widzenia obuocznego (przestrzennego) może mieć problemy z samoobsługą, prawidłową oceną odległości. Dzieci z nierozpoznanymi wadami wzroku często zostają błędnie zdiagnozowane jako dyslektyczne.

2. Epidemiologia

Problemy z niewyrównaniem wady refrakcji i zeza są u dzieci częstym zjawiskiem. W badaniach nad występowaniem wad refrakcji u dzieci w wieku 6-18 lat, u 15% uczniów stwierdzono krótkowzroczność. Jednocześnie wykazano, że częstość występowania krótkowzroczności wzrasta wraz z wiekiem. Nadwzroczność stwierdzono u 21% uczniów (spadek częstości wraz z wiekiem), astygmatyzm wykryto u 4% dzieci, a różnowzroczność u 6%. Z badań nad uczniami w wieku 6-15 lat wynika, że ponad 30% dzieci w Polsce w wieku szkolnym, wymaga korekcji wad wzroku. Krótkowzroczność stwierdzono u 17% dzieci, dalekowzroczność wykryto w przypadku 20% dzieci, astygmatyzm u 5,6%, różnowzroczność u 0,36% badanych. Niedowidzenie zdiagnozowano w przypadku 4,5% dzieci.

Kilkuletnie analizy wyników programu finansowanego ze środków m.st. Warszawy wskazują na rozpowszechnienie wad wzroku wśród populacji uczniów klas II szkół podstawowych. W latach 2007-2013 odsetek wykrytych wad w przebadanej populacji sięgał 19% (8 864 uczniów spośród 56 952 przebadanych).

3. Uzasadnienie potrzeby wdrożenia programu

Ważne jest rozpoznanie problemów zdrowotnych, w tym wad wzroku i zeza, a następnie jak najszybsze rozpoczęcie leczenia. Najbardziej wskazanym działaniem w zapobieganiu rozwojowi niedowidzenia jest prowadzenie skoordynowanych, systematycznych badań przesiewowych wzroku u dzieci. Każde dziecko rozpoczynające naukę i uczące się powinno przynajmniej raz w roku przejść badanie okulistyczne, szczególnie gdy ma problemy w nauce lub skarży się na bóle oczu lub głowy. Podczas badania okulistycznego powinna być badana także ostrość widzenia do bliży oraz widzenie stereoskopowe. Szybkie wyrównanie istniejącej wady refrakcji pozwoli uzyskać lepszą ostrość widzenia, a w konsekwencji lepsze funkcjonowanie wzrokowe.